Londres (Hai dez anos)

Londres e a capital de Inglaterra, e a maior cidade, e area urbana de Gran Bretaña e de toda a Union Europea.E unha cidade moi bonita, chea de xente por todos os lados. Estamos todos xuntos por a cidade.  agora imos ir comer, pero aínda non sabemos onde.

Xacobe quere ir a comer cousas tipicas de aqui pero Manuel non esta de acordo.(Patatas fritidas, ovos fritos, salchichas, tomate, con alubias).Así que, ao final cada un foi a onde quiso, aínda un pouco enoxados algúns.

Mía, Bea e Nico foronse de compras e non aparecerón ata a hora de cear, na que estivemos todos xuntos.

Durante a cea díxenlle a Manu:
-Queres mañan ir o campo de futbol do Chelsea?
-Veña, imos que eu quero visitalo. Pero imos todos, non?

Pero eu non estaba seguro de se os demais ían ir.

-Non sei Manu, hay que ver se eles queren ir, preguntalles.
-Logo lles pregunto, que agora non estan de bo humor.

Logo nos imos todos o albergue onde nos deixaron pasar duas noites máis.
No albergue Xacobe e Simón empexaron a discutir por unha rapaza, e Ivan tivo que separalos.
Non quixeron dicir que rapaza pero supoñemos que sera por unha das da aquí.

O día seguinte za de mañan fumos a un museo e derrepente...
Manu-¿Antón viches eses ferros?
Antón- Si!! Os quero coller e levalos que eses ferros costan moitos cartos!!
Manu-Menudo chatarrero estas feito, imos a tomar algo anda que así olvidasche por un tema.
Fumos todos a xantar algo a un sitio barato que non podíamos gastar moitos cartos.

Logo de xantar fumos todos a dar un paseo e visitaos máis cousas da cidade.
Eu-¿Chicos queredes ir ver o estadio do Chelsea?
Manu- Imos eu quero velo.
Tania-Por mi si,como vos queirades.
Nico-Eu tamen que quero coñocelo
Antón-Vamos que alí ai moito ferro que ver jaja.

Ao final pareceulles ven a todos e fumos visitalo.
Era un estadio moi grande,e por sorte nos encontramos xogadores do equipo e nos sacamos fotos e nos firmaron autografos foi umha tarde genial e sen pelexas.
A noite ocorreunos unha cousa moi rara...